Teraźniejszy świat jest grzechu wart, zdaje się myśleć człowiek, który przypuszcza, że może wszystko. da się objechać świat,da się zmieniać pracę co jakiś czas, można także rzucić wszystko i wyjechać do Anglii. Można… ale czy na pewno? Coś nas zawsze stopuje, które skazują nas na pozostanie w obecnym stanie. Z czego te ograniczenia wynikają? Wydaje się, że najistotniejszą barierą jest nasza obawa. Jak sobie dać z nim radę?

Taka sytuacja, postanowiłeś podjąć naukę języka tajskiego (kupiłeś już nawet słowniki - turecki na wakacje), potem zmieniłeś plan na naukę języka tureckiego (tym razem nie zakupiłeś słownika), na samym zaś końcu zostałeś ze słownikiem i nauką języka szwedzkiego…(szwedzki dla każdego) Bez sensu? Nie do końca, gdyż takie zachowanie może donosić, z jednej strony o słomianym zapale, ale również o strachu, którego objawem jest właśnie częsta zmiana planów, porzucanie jednych postanowień na rzecz drugich, brakiem wiary w siebie. Jak dać sobie z tym radę?

Przede wszystkim, jeśli chcemy zdobyć szczyt należy przedtem wyruszyć w podróż.

Podoba Cię taki tekst? W takim razie zobacz ponadto to, tu również są same świetne informacje (https://www.tuv.com/poland/pl/certyfikacja-qafp-%28quality-assurance-for-food-products%29.html), które na pewno Cię zaciekawią.

Nie możemy snuć wizji o lotach w przestrzeń kosmiczną stojąc jeszcze na ziemi. Często wybujała wyobraźnia to szansa, ale i kłopoty, pamiętajmy więc, że dystans między planami a realizacją może być tak ogromny, że stres będzie następstwem takiego szpagatu. Zanim więc wystartujemy w drogę sprawdźmy skrupulatnie mapę, czy zdajemy sobie sprawę z wysokości, które będziemy musieli pokonać, czy widzimy te niedźwiedzie, które nie dadzą nam spokojnie zdobywać szczytu, czy widzimy zbierające się ciemne chmury w połowie naszej wyprawy. To wszystko musimy widzieć, w przeciwnym razie poddamy się w połowie drogi przestraszeni i sfrustrowani.

Jak można znaleźć w opisie nie strach ma wielkie oczy, lecz nasze niedopasowanie do oczekiwań i planów. Zamiast mierzyć siły na zamiary snujemy zbędne plany na wyprawę w góry, siedząc w pokoju. Pytanie więc: „jak ograć strach” powinno brzmieć „jak nie stworzyć sytuacji, w której zaczniemy odczuwać lęk, w której strach osiągnie rozmiary wielkiego, rozległego paraliżu”.